ΤΟ Α ΣΕ ΚΥΚΛΟ

Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα από κείμενο του Α.Μπερτόλοπου δημοσιεύθηκε στο 17^ο τεύχος του δελτίου του κέντρου ελευθριακών σπουδών ,Ιούλης 2001.Και αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό AYTONOMEDIA (16^Ο ΤΕΥΧΟΣ)τον χειμώνα του 2002, από όπου είναι και το απόσπασμα .

Το Α σε κύκλο έχει τώρα πια ευρέως διαδοθεί και γενικά αναγνωρίζεται σαν ένα παραδοσιακό αναρχικό σύμβολο ,δίνοντας την εντύπωση πως αυτό ισχύει <<ανέκαθεν>> .Έτσι για παράδειγμα ,η αμερικανική επιθεώρηση “ FIFTH ESTATE”(1997)θεωρεί ότι το α σε κύκλο υπάρχει στο κράνος ενός αναρχικού πολιτοφύλακα στην ισπανική επανάσταση.[…] Στην πραγματικότητα ,όμως, αυτό είναι κάτι λίγο παραπάνω από ένα parvenue της ελευθεριακης εικονογραφίας :το Α σε κύκλο γεννήθηκε το 1964 στο Παρίσι και το 1966 στο Μιλάνο.[…] Είναι τον Απρίλη του1964 που στο εσωτερικό δελτίο των jeunesses libertaires (δηλαδή των γάλλων νεολαιών αναρχικών […]) παρουσιάζεται η πρόταση να υπάρξει ένα σύμβολο για το σύνολο του αναρχικού κινήματος ,πέρα από τις διάφορες ομάδες και ομοσπονδίες .Γιατί υπήρξε αυτή η πρόταση ;

Την ώθησαν δυο βασικοί λόγοι:πρώτα απ’όλα να διευκολυνθεί και να γίνει πιο αποτελεσματική η γραφή συνθημάτων στους τοίχους και η υπογραφή αφισών και κατόπιν να εξασφαλιστεί η ευρύτερη παρουσία του αναρχικού κινήματος στα μάτια του κόσμου μέσα από ένα χαρακτηριστικό όλων των εκφράσεων του αναρχισμού στις δημόσιες εκδηλώσεις. […] Η πρόταση της jl δεν απέδωσε αμέσως καρπούς.

Τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου το Α εμφανίζεται στο τίτλο ενός άρθρου με την υπογραφή Tomas στην εφημερίδα ACTION DIRECTΕ ,την οποία εξέδιδε η ίδια ομάδα των νεολαιών αναρχικών. [...]Αλλά για μια ακόμη φορά ,δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στο γαλλικό αναρχικό κίνημα(ούτε, ακόμη περισσότερο, στο διεθνές)Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τις αρχές του 1966 για να επανέλθει και να χρησιμοποιηθεί το Α σε κύκλο [...]καταρχήν πειραματικά και κατόπιν κανονικά από την Gioventu libertaria του Μιλάνου ,μια ομάδα νεολαιών αναρχικών που είχε αδελφικές χέσεις με τους παριζιάνους νεολαίους και με τους οποίους είχε φτιάξει μια εφήμερη αλλά ηχηρή Federation internationale desjeunesses libertaires είναι τότε που το σύμβολο ξεκινά την δημόσια ζωή του .Καταρχήν, ακριβώς στο Μιλάνο όπου έγινε συνηθισμένη υπογραφή σε προκηρύξεις και σε αφίσες των νεολαιών αναρχικών ,αλλά μετά και σε όλη την Ιταλία για να επιστρέψει στην Γαλλία και να διαδοθεί αρκετά γρήγορα στο υπόλοιπο κόσμο.[...]

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ - ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ

Οί αντίπαλοι μας, ιδιοτελείς υπερασπιστές του συστή­ματος, συνηθίζουν να λένε, προκειμένου να υπερασπί­σουν το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, ότι αυτό αποτελεί συνθήκη και εγγύηση της ελευθερίας.

Συμφωνούμε μαζί τους. Μήπως διαρκώς δεν επανα­λαμβάνουμε ότι ο φτωχός είναι δούλος; Τότε, γιατί είναι αντίπαλοι μας;Ο λόγος είναι σαφής και συνίσταται στο ότι, στην πραγματικότητα, η ιδιοκτησία την οποία υπερασπίζονται είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, δηλαδή ιδιοκτησία η οποία επιτρέπει σε ορισμένους να ζουν από την εργασία των άλλων, και η οποία, επομένως, προϋποθέτει μια τάξη απόκληρων, ακτημόνων, αναγκασμένων να πωλούν στους ιδιοκτήτες την εργατική τους δύναμη λιγότερο, από όσο αξίζει.

Ο κύριος λόγος της βάρβαρης εκμετάλλευσης της φύ­σης, αλλά και των δεινών των εργατών, των ανταγωνι­σμών και των κοινωνικών αγώνων, είναι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία που παρέχει στους ιδιοκτήτες της γης, των πρώτων υλών και όλων των μέσων παραγωγής, την δυνατότητα να εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων και να οργανώνουν την παραγωγή όχι χάριν της ευημερίας του συνόλου, αλλά για να εξασφαλίσουν ένα μέγιστο κέρδος στον εαυτό τους.

Η ιδιοκτησία συνεπώς πρέπει να καταργηθεί. Η αρχή χάριν της οποίας πρέπει να παλέψουμε και ως προς την οποία δεν μπορούμε να συμβιβασθούμε, είτε νικήσουμε είτε ηττηθούμε, είναι ότι όλοι, πρέπει να κατέχουν τα μέσα παραγωγής, προκειμένου να εργάζονται χωρίς να υποτάσσονται στην καπιταλιστική εκμετάλ­λευση, μικρή ή μεγάλη. Η κατάργηση της ατομικής ιδιο­κτησίας, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, θα έρθει, εάν έρθει, από την πίεση των περιστάσεων, από τα απτά πλεονεκτήματα της κομμουνιστικής διεύθυνσης και από το αναπτυσσόμενο πνεύμα αδελφοσύνης. Αλλά εκείνο που πρέπει να καταστραφεί αμέσως, ακόμη και βιαίως εάν χρειασθεί, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, το γεγονός δηλαδή ότι λίγοι ελέγχουν τον φυσικό πλούτο και τα εργαλεία παραγωγής και μπορούν να. υποχρεώνουν τους άλλους να εργάζονται γι' αυτούς.Ένας επιβεβλημένος κομμουνισμός θα ήταν η απεχθέ­στερη τυραννία που. θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Ο δε ελεύθερος και εθελούσιος κομμουνισμός δεν είναι παρά καθαρή ειρωνεία, εάν δεν έχει κανείς το δικαίωμα και την δυνατότητα να ζει σε ένα διαφορετικό καθεστώς, κολεκτιβιστικό, μουτουελιστικό ή ατομικιστικό κατά το δοκούν, πάντοτε όμως υπό την προϋπόθεση ότι δεν υφίσταται καμία καταπίεση ή εκμετάλλευση των άλλων.

Ο αγρότης, λοιπόν, είναι ελεύθερος να καλλιεργήσει το χωράφι του μόνος του, εάν το επιθυμεί ο υποδηματο­ποιός είναι ελεύθερος να συνεχίσει να εργάζεται στο ερ­γαστήριο του και ο σιδηρουργός στο μικρό σιδηρουργείο του. Απομένει να δούμε αν, αδυνατώντας να βρουν βοή­θεια ή ανθρώπους για να εκμεταλλευθούν -και δεν θα έβρισκαν κανέναν, διότι ουδείς, έχοντας ένα δικαίωμα επί των μέσων παραγωγής και όντας ελεύθερος να εργασθεί μόνος του ή ως ίσος ανάμεσα σε άλλους στις μεγάλες παραγωγικές οργανώσεις, θα ήθελε να τον εκμεταλλεύε­ται ένας μικρός εργοδότης- έλεγα λοιπόν, απομένει να δούμε αν αυτοί οι απομονωμένοι εργάτες θα θεωρήσουν βολικότερο να συνδεθούν με άλλους, εντασσόμενοι εκουσίως σε κάποια από τις υφιστάμενες κοινότητες.

Η καταστροφή των τίτλων ιδιοκτησίας δεν θα έβλαπτε τον ανεξάρτητο εργάτη, του οποίου ο πραγματικός τίτλος είναι η ικανότητα του και η εργασία την οποία επιτελεί.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η καταστροφή των τίτ­λων των ιδιοκτητών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την εργα­σία των άλλων και, προ πάντων, η απαλλοτρίωση τους για να περιέλθουν όντως η γη, τα κτήρια, τα εργοστάσια και όλα τα μέσα παραγωγής σε εκείνους οι οποίοι επιτελούν την εργασία.Είναι αυτονόητο ότι οι πρώην ιδιοκτήτες δεν θα έχουν παρά να συμμετέχουν στην παραγωγή, με όποιον τρόπο μπορούν, για να θεωρούνται ίσοι με όλους τους άλλους εργάτες.

Η ιδιοκτησία [κατά την επαναστατική περίοδο] πρέπει να είναι ατομική ή συλλογική; Και η κολεκτίβα, οποία θα έχει στην διάθεση της τα κοινά αγαθά, θα είναι τοπική ομάδα, η λειτουργική ομάδα, η βασιζόμενη στη πολιτική συγγένεια ομάδα, η οικογενειακή ομάδα - αποτελείται από ολόκληρο τον πληθυσμό ενός έθνος συνολικά και, τελικώς, από όλη την ανθρωπότητα;Ποιες μορφές θα προσλάβουν η παραγωγή και η διανομή; θα είναι ο θρίαμβος του κομμουνισμού (συνεργατική παραγωγή και ελεύθερη κατανάλωση για όλους),του κολεκτιβισμού (συλλογική παραγωγή και διανομή αγαθών βάσει της εργασίας που επιτελεί κάθε άτομο), ατομικισμού (στον καθένα ξεχωριστά η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και η απόλαυση όλων προϊόντων της εργασίας του), ή άλλων σύνθετων μορφών τις οποίες θα υποδείξουν το ατομικό συμφέρον και' κοινωνικό ένστικτο, φωτισμένα από την εμπειρία;

Πιθανώς, κάθε εφικτή μορφή κατοχής και αξιοποίησης των μέσων παραγωγής και κάθε τρόπος διανομής των προϊόντων, θα δοκιμασθούν ταυτοχρόνως σε μια ή πολλές περιοχές, συνδυαζόμενα και τροποποιούμενα μέχρις όπου η εμπειρία δείξει ποια μορφή ή μορφές είναι η καταλληλότερη ή οι καταλληλότερες.Εν τω μεταξύ... η ανάγκη να μην διακοπεί η παραγωγή και η αδυναμία αναστολής της κατανάλωσης των ανα­γκαίων προς το ζην, θα καταστήσουν απαραίτητη την λήψη αποφάσεων για την συνέχιση της καθημερινής ζωής παράλληλα με την συνέχιση της απαλλοτρίωσης, θα πρέ­πει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, στο μέτρο δε που θα εμποδίζεται η δημιουργία και η εδραίωση νέων προνομίων, θα υπάρχει χρόνος για να βρεθούν οι καλύτερες λύσεις.Ποια είναι κατά την γνώμη μου η καλύτερη λύση την οποία θα έπρεπε κανείς να προσπαθεί να προσεγγίσει;

Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου κομμουνιστή, διότι ο κομμουνισμός μου φαίνεται ότι είναι το ιδανικό το οποίο πρέπει να επιδιώκει η ανθρωπότητα, καθώς η αγάπη με­ταξύ των ανθρώπων και η αφθονία των αγαθών θα τους απαλλάξουν από τον φόβο της πείνας, καταστρέφοντας έτσι το μείζον εμπόδιο για την αδελφοσύνη τους.

Αλλά, πραγματικά, πολύ σημαντικότερα και από τις πρακτικές μορφές οργάνωσης, οι οποίες πρέπει αναπό­φευκτα να εναρμονισθούν με τις συνθήκες και οι οποίες θα βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση αλλαγής, είναι το πνεύμα από το οποίο θα εμφορούνται οι οργανώσεις αυ­τές και η μέθοδος που θα χρησιμοποιηθεί για την δη­μιουργία τους· το πλέον σημαντικό, πιστεύω, είναι ότι θα πρέπει να κατευθύνονται από το πνεύμα της δικαιοσύνης και την επιθυμία του γενικού καλού, και ότι θα πρέπει να επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους πάντοτε ελευθέρως κι εθελουσίως.

Εάν όντως θα υπάρχει ελευθερία και πνεύμα αδελφοσύνης, τότε όλες οι λύσεις θα έχουν τον ίδιο στόχο τη, χειραφέτησης και της διαφώτισης του ανθρώπου και θα καταλήξουν να εναρμονισθούν δια της συγχωνεύσεως Εάν, αντιθέτως, δεν θα υπάρχει ελευθερία και η επιθυμια για το καλό όλων θα απουσιάζει, η όποια μορφή οργάνωσης δεν μπορεί παρά να έχει ως αποτέλεσμα την αδικία την εκμετάλλευση και τον δεσποτισμό.

Κάτω τα χέρια απο τα blogs και το internet , γελοίοι...

Άλλο ένα νομοθετικό πλαίσιο ετοιμάζεται με πρόσχημα όπως πάντα την προστασία των πολιτών.

Αυτή τη φορά στο στόχαστρο τα blogs και η δικτυακή τους κοινότητα.

Αλήθεια για ποιους πολίτες κόπτεστε τόσο πολύ ώστε να τους προστατέψετε από αυτά τα κακόβουλα blogs;

Μήπως αυτοί οι πολίτες, είναι διάφοροι αλήτες ρουφιανοι «δημοσιογράφοι», σιχαμεροί «πολιτικοί» και επιχειρηματίες που θησαυρίζουν πάνω στις πλάτες των εργαζομένων;

Σύμφωνα με αυτό το νομοθετικό πλαίσιο :

· Πρώτον, οι διαχειριστές των blogs ενημερωτικού χαρακτήρα θα έχουν την ευθύνη να αναγράφουν στην κεντρική ιστοσελίδα τον κατά νόμο υπεύθυνο του blog.

· Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιφυλάσσει στα αδικήματα που τελούνται μέσω των blogs προβλέψεις ανάλογες με αυτές του νόμου περί Τύπου.

· Τρίτον, διευκολύνεται η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στα ηλεκτρονικά ίχνη ώστε να αποκαλύπτεται με πιο γρήγορες διαδικασίες ο υπεύθυνος μιας συκοφαντικής ή εκβιαστικής δημοσίευσης.

· Τέταρτον, το ΕΣΡ αποκτά δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες ή το audio και video υλικό που αναρτάται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του.

Πηγή : athens.indymedia.org

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ EDGAR ALLAN POE

Νομίζοντας πως έχω χάσει κάτι
Θησαύρισα σκέψεις του νου.

Μέτρησα τ’αστέρια και κατάλαβα ότι

Η Αλήθεια είναι κοινή για όλους:

Οι λέξεις,η απροσδιοριστία αφήνουν
Ένα χάσμα μικρό μεταξύ μας.
Ίσα ίσα για ν’αγαπήσουμε και ν’αγαπηθούμε

Κι όμως.

Δίχως νοήματα σιωπής
Η Ζωή
Μοιάζει
Με ουτοπία
Θανάτου