Αγναντεύοντας το μέλλον συνάντησα δυο-τρεις σπιθαμές παρόντος. Ακριβώς εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα κάτι:η μοναδικότητα έγκειται στην ίδια γελοιότητα την οποία μακροχρόνια και στρατηγικά υποθάλπει. Κανείς δεν είναι μοναδικός,όπως αντίστοιχα και κανείς δεν είναι όμοιος. Είναι μία από τις πολλές συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα όταν κάποιος αρπάζει μια λέξη και την γδέρνει από την μία άκρη ως την άλλη...
Όλα τα παραπάνω ήταν μια μικρή παρένθεση στην σκληρή κατάσταση που επίκειται.Μια ουτοπική,για το και καλά κουλτουριάρικη μαλακία που έφτιαξα με το μυαλό μου...Σε αυτές τις μαλακίες είμαι καλός,το ξέρω.Ανάμεσα σε περίτεχνα παιχνίδια του μυαλού και σε ρεαλιστικά προβλήματα όμως θα διαλέξω το δεύτερο.Το καλοκαίρι τελειώνει και το ίδιο μια ολόκληρη εποχή.Η εποχή του μικρο-αστού,του βολέματος και η εποχή των cayenne και των boxster.Η εποχή του νεοέλληνα οδεύει προς την σαπίλα και την αποσύνθεση.Αλλά στο διάβα της παίρνει τους πολλούς, τους απλούς ανθρώπους που μέσα στον καθημερινό μόχθο τους ξέχασαν ποιοι είναι και τί θέλουν.Ξέχασαν πόσο σημαντική είναι η αγάπη,η καλοσύνη, η ανθρωπιά αλλά εδώ και πολλά χρόνια δεν ξέχναγαν πόσο σημαντικό είναι μια ακριβή κολόνια,ένα εξοχικό παραπάνω,3 μπουκάλια στον Σφακιανάκη. Ξέχναγαν πόση στοργή προσέφερε λίγη τροφή σε ένα αδέσποτο,μια δεκάρα σε έναν άστεγο αλλά θυμόντουσαν με συνέπεια ότι τα μακαρόνια barilla είναι πιο ποιοτικά και ότι το service σε εξουσιοδοτημένο συνεργείο “δεν χαλάει το αμάξι”.Ξέχναγαν με αηδιαστική συνέπεια ότι η παθητική τηλεθέαση κάνει κακό στον εγκέφαλο αλλά θυμόντουσαν πάντα να πάρουν μια εξάδα coca cola από το super market.
Η στοχοποίηση της μάζας είναι κάτι εύκολο,το παραδέχομαι. Αλλά άλλο τόσο εύκολο είναι και η απενεχοποίησή της...Έτσι είναι μάγκες, μην γελιόμαστε.Και όπως σχεδόν πάντα σε αυτές τις καταστάσεις,η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.Ανάλογα με τις ιστορικές αδικίες/ευκαιρίες της ίδιας της φύσης,δηλαδή σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσαμε και υπό ποιες συνθήκες (παράγοντες για τους οποίους προφανώς και δεν ρωτηθήκαμε από κανέναν) διαμορφώσαμε μια κ-προσωπικότητα και έναν z-χαρακτήρα.Έτσι πορευτήκαμε,χτίσαμε,καταστρέψαμε κόσμους ολόκληρους.Αλλά παρόλες τις ιστορικές ανισότητες τις οποίες η ίδια η φύση έχει προκαλέσει(για τον εξουσιαστικό χαρακτήρα του σύμπαντος έχω γράψει εδώ) υπάρχουν κάποιες άλλες ευκαιρίες ανατροπής αυτών των “αδικιών”.Μια καλή παρέα που θα σου μάθει 5 πράγματα,θα σου διευρύνει τους ορίζοντες,μια γλυκιά ερωτική συντροφιά που θα σου δείξει μονοπάτια απάτητα...Όλα αυτά καταλήγουν στο ότι στατιστικά,με κάποιο τρόπο κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι πρέπει να δείξουμε κάποιο σημάδι ανθρωπιάς...Λίγη αγάπη χωρίς λόγο ρε γαμώτο...
Αυτά προς το παρόν.
Τρεις ύστατες κραυγές για επιδόρπιο:
Γαμιέται η αθήνα γενικώς και αορίστως.
Δώσε,δώσε,δώσε και μην πάρεις τίποτα.
Τα ανείπωτα.
Αναρτήσεις
