Έχω μια ιστορία να σας πω ...

Χθες, ημέρα Κυριακή κάποια στιγμή πήγαμε με παρέα στο «Τηνιακό» , γνωστό φθηνό μαγαζί για να πιεις, π.χ. το μισό λίτρο κρασί κοστίζει 1,80 αλλά φυσικά την επόμενη μέρα μέχρι το απόγευμα τα συμπτώματα ζάλης σε καταδιώκουν αγέρωχα.Ότι πληρώνεις , παίρνεις : αυτό ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση ..

Για να μην τα πολυλογώ , στην πορεία της βραδιάς μείναμε στο τραπέζι 2 άτομα και κάποια στιγμή πέρασε από δίπλα μας μια μεγάλη γυναίκα(γύρω στα 60-70) και μας ζήταγε με αγωνία ότι θέλει νερό και έλεγε και κάποια πράγματα για τον άνδρα της.

[Παρένθεση : ο τρόπος που ήταν ντυμένη αλλά κυρίως ο τρόπος που μιλούσε έδειχναν ότι η γυναίκα έχει σίγουρα κάποια ψυχολογικά προβλήματα και ότι έπρεπε να αντιμετωπιστεί με ανάλογο τρόπο και αντίστοιχη ευαισθησία . ]

Της λέμε «πηγαίνετε μέσα (στο μαγαζί , εμείς καθόμασταν έξω) να πιείτε νερό» , πάει μέσα , ξαναβγαίνει, κόβει βόλτες και λέει συνέχεια «θέλω νερό» , «τι έχω» , «θα πεθάνω ;» και άλλα σε κατάσταση αλλοφροσύνης . Κάποια στιγμή βλέπει ο φίλος μου ότι ένας εκ των 2 γέρων που δουλεύουν στο μαγαζί(και ίσως είναι και καλά οι «υπεύθυνοι») την κλωτσούσε για να την απομακρύνει από το μαγαζί!

Προφανώς όταν θεμελιώδεις αρχές παραβιάζονται μπροστά στα μάτια σου η αδιαφορία και η απάθεια είναι συνενοχή και δείχνει μισανθρωπισμό και μικροαστική μαλάκυνση του εγκεφάλου.

Έτσι λοιπόν , σηκώθηκε ο φίλος μου και πάει στον γέρο και του λέει «με ποιο δικαίωμα την χτυπάς, είσαι ζώο και χτυπάς την γυναίκα ;». Στην αρχή ο γέρος αρνιόταν ότι την χτυπάει αλλά μετά όταν κατάλαβε ότι τον είχαμε δει το παραδέχτηκε με άνεση.Στην αρχή το κλίμα ήταν ήρεμο και προσπαθήσαμε να του εξηγήσουμε ότι για κανέναν λόγο δεν έχει δικαίωμα να χτυπάει την γυναίκα έτσι και προφανώς δεν λύνεις και ψυχολογικά προβλήματα με την σωματική βία. Άρχισε να απαντάει με ειρωνεία «να την κάνετε εσείς καλά» . Aντί να παραδεχτεί και να συνειδητοποιήσει το λάθος του και να ζητήσει συγγνώμη άρχισε να μιλάει ειρωνικά κυρίως στον φίλο μου και του έλεγε ατάκες του στυλ «εσύ θα μου πεις τι θα κάνω», «έχεις επίπεδο εσύ να μου μιλάς;» και κάτι τέτοια . Και τα έλεγε αυτά ένας τύπος ο οποίος μόνο αν τον δεις έχει το βλέμμα της βλαχοκουτοπονηριάς και του πως θα βγάλει πιο πολλά λεφτά .

Εκεί η κατάσταση άρχισε να εκτροχιάζεται. Υπάρχουν μερικές στιγμές που ο θυμός ξεχειλίζει και είναι ανεξέλεγκτος και σε μένα αυτό γίνεται όταν υπάρχει έντονη αδικία . Εξοργίστηκα και άρχισα να τον βρίζω με όποια λέξη διέθετα στο λεξιλόγιό μου εκείνη την στιγμή και πραγματικά αν δεν με κρατούσαν 2-3 άτομα θα τον είχα σαπίσει στο ξύλο , άσχετα αν θα είχε αξία μια τέτοια πράξη. Παρόλο που ήμασταν 2 μόνο μάλλον φανήκαμε αρκετά απειλητικοί για το μαγαζί σε σημείο που να βγουν έξω εκτός από τους 2 σερβιτόρους και άλλοι 2 (προστασία του μαγαζιού) . Μας τραβούσαν σιγά σιγά πέρα από το μαγαζί και ο ένας έλεγε συνέχεια «δεν ξέρετε τι γίνεται, την κατάσταση» , «φύγετε τώρα» και του έλεγα «αν δεν την ξέρω πες μου να δω που κάνω λάθος» και ότι «όπως και αν έχει δεν δικαιούται να την χτυπάει» . Μετά από λίγο , μας λέει «πάμε να πιούμε ένα ποτάκι»(!!) και βλέπουμε ότι λίγο πιο πέρα είναι ένα αμάξι με «αλάρμ» στην άκρη του δρόμου με άλλους 2 τύπους απ’ έξω . Τα πράγματα είχαν γίνει επικίνδυνα και ήταν προφανές ότι έψαχναν αφορμή και τρόπο για να μας πλακώσουν στο ξύλο . Τα αντανακλαστικά της μαφίας και των μπράβων του «Τηνιακού» λειτούργησαν μέσα σε δευτερόλεπτα. Συγχαρητήρια. Μάλλον το πίστεψαν αρκετά όταν είπα στο γέρο «θα στο σπάσω σύντομα το μπουρδέλλο(το μαγαζί)» και αυτό ήταν το μόνο για το οποίο μετάνιωσα, ότι δεν εστίασα το βρίσιμο μόνο στον μαλάκα που κλώτσαγε την γυναίκα αλλά έβριζα και το μαγαζί .

Τελοσπάντων στην θέα των μπράβων γίναμε πιο διαλλακτικοί και διπλωματικοί και ο ένας από τους 2 που είχαν βγει από το μαγαζί για να μας «διώξουν»μας εξήγησε ότι και καλά είναι χρόνια αυτή η κατάσταση και ότι έχουν καλέσει και το 166 και δεν την παίρνει κανένας και κάτι τέτοιες πίπες . Και του λέγαμε πάλι το ίδιο ότι αυτό δεν είναι λύση . Κάποια στιγμή αυτός έκανε νόημα στους άλλους που ήταν με το αμάξι(μπράβοι) και έφυγαν .Μαφιόζικες τακτικές. Μετά από λίγο φύγαμε και εμείς αφού δεν κατέληγε κάπου η κουβέντα και αφού ήμασταν μόνο 2 και δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω.

Στη συνέχεια , αυτή η γυναίκα μας ακολούθησε και μας έλεγε τα ίδια που έλεγε και πριν «θέλω νερό» , «θα πεθάνω» κ.ά. και προχωρούσαμε προς την πλατεία των Εξαρχείων χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε και πώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση . Άλλωστε τέτοια σκηνικά είναι εντελώς απίθανα και εξωπραγματικά.Για καλή μας τύχη εμφανίστηκε μια γυναίκα σε ένα μπαλκόνι λόγω της φασαρίας μάλλον και μας έδειξε σε ποια πολυκατοικία μένει (δεν ήταν άστεγη απλά την έχουν παρατημένη) ...Μετά για 10 λεπτά περιμέναμε απ’έξω και την ρωτούσαμε αν έχει κλειδιά να μπει μέσα και δεν είχε τελικά .. Αρχίσαμε να χτυπάμε κουδούνια άλλων, ήταν και πολύ αργά αλλά δεν γινόταν αλλιώς .. Τελικά μας άνοιξαν , είχαν βγει και 2-3 ένοικοι της πολυκατοικίας να δουν τι γίνεται και προφανώς την ήξεραν την κατάσταση .. Την πάμε έξω από το διαμέρισμα και ευτυχώς είχε αφήσει την πόρτα ανοιχτή αλλά δεν έμπαινε μέσα . Τελικά εμείς με τον φίλο μου φύγαμε γιατί δεν την παλεύαμε άλλο και γιατί ανέλαβαν άλλοι από εκεί και πέρα που την ξέρουν και καλύτερα . Το θέμα είναι γιατί δεν έχουν ασχοληθεί οι γείτονές της να την πάνε κάπου σε ένα ίδρυμα , γιατρό γιατί η κατάστασή της είναι πολύ άσχημη .. Τι πάει να πει «δεν την παίρνει κανείς» , αν ασχοληθούν σοβαρά θα βγάλουν κάποια άκρη.

Δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο . Το αφήνω για εσάς . Αυτά .