Χωρίς Τίτλο ///

Στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί/απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα...

Έπειτα από μια μεγάλη περίοδο μεταβλητότητας και περίτεχνων παιχνιδιών των πιθανοτήτων γράφω ξανά.

Για όσα ένας αριστερός προσπαθεί να δει στα δεξιά και για όσα ένας δεξιός προσπαθεί να μάθει απ’τον ουρανό.

Μερικές λέξεις φανερώνουν νοήματα χωρίς καν να υπάρχουν.
Η Ζωή με άλλα λόγια.

Ως συνήθως δεν θα πρωτοτυπήσω,δεν θα γράψω για κάτι συγκεκριμένο,ούτε θα παλέψω για κάποια συνοχή στον λόγο.Απλά θα ρίξω τα ζάρια μου και ότι είναι θα φανεί.





Πάει ένας χρόνος.Το 2010 ήρθε με τσαμπουκά.Με στροβίλους και κρίσεις,με golden boys και δηλώσεις περί ανύπαρκτου κράτους – πότε υπήρξε πραγματικά αυτή η έννοια – και κατάρρευσης της οικονομίας και συνεπώς της ζωής μας . Σε αφίσες του ο λα.ο.ς. λέει “πάρτε μέτρα,όχι την ζωή μας” , εγώ τους απαντάω να πάνε να γαμηθούνε.Μιλάνε και οι μισάνθρωποι,φασίστες για “ζωή”.Τέλοςπάντων,αυτό ήταν μια παρένθεση.Έφτασε λοιπόν το 2010 και ενώ όλοι ετοιμαζόμαστε να ανεβάσουμε ένα τραγουδάκι στο facebook για να ξεχειλώσουμε το lifestyle μας όσο δεν πάει άλλο,μπροστά στα μάτια μας παίζεται το θέατρο του παραλόγου: μια εξαιρετικά καλοπαιγμένη θεατρική παράσταση με διάρκεια μήνες και με στόχο πως θα χωνέψουν τα πρόβατα τις φορολογικές και νομοθετικές αλλαγές που θα εφαρμοστούν για να βγει η ελλάδα απο την κρίση που δημιούργησαν σαν σε αριθμητική πρόοδο όλα τα τζάκια που η συντριπτική πλειοψηφία του μαλάκα έλληνα ψηφίζει από την μεταπολίτευση.Δημιούργησαν μέχρι και λογαριασμό σε τράπεζα που όποιος θέλει δίνει λεφτά για να βγει η χώρα από αυτή την κατάσταση.Ταυτόχρονα γίνονται αποκαλύψεις για μια σπείρα εφοριακών που στο διάστημα 2005-2007 έσβησε φόρους 10 δις ευρώ(δηλ. κάτι λιγότερο απότα λεφτά που πρέπει ως χώρα να πληρώσουμε τον Απρίλιο σε δάνεια) και κανείς φυσικά δεν ερευνά αυτή την καταγγελία..Τραγικά πράγματα.Ποιος ξεχνάει το πολυεθνικό,ανούσιο πανηγύρι των ολυμπιακών αγώνων...Ντόπα και σεξ στο ολυμπιακό χωριό,xorhgoi kai fraga polla na paizodai,γήπεδα παγκοσμίου επιπέδου που φτιάχτηκαν με τεράστιο κόστος και με μηδενικό αντίκρυσμα..Προφανώς 2-3 συναυλίες την χρονιά σε ένα γήπεδο που στοίχισε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δεν αντισταθμίζουν το κόστος ούτε σε 50 χρόνια..Και ποιος τα πλήρωσε όλα αυτά...Εσύ,μαλάκα έλληνα :-) Η ελλαδίτσα για ένα μήνα έγινε το κέντρο του κόσμου..κοίτα να δεις ειρωνεία,μετά από μόλις 6 χρόνια ξαναγίναμε το κέντρο του κόσμου,αυτή τη φορά για άκρως αντίθετο λόγο και όχι για ένα μήνα..Απ'ότι φαίνεται θα ασχολούνται μαζί μας για καμιά 2ετία στο χαλαρό ακόμα...[Δεν έχω σκοπό να κάνω οικονομική ανάλυση,απλά τα έφερε η κουβέντα όλα αυτά]



“ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός...σε καίει,σε σκορπάει και σε παγώνει...μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ..κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με την σκόνη”






Και ενώ στην ταράτσα του hilton κάποιοι τρώνε σολώμο με ορεκτικό αρχίδια ξιφία,άλλοι ξυπνάνε στριμωγμένοι σε ένα δωμάτιο 3Χ3 στιβαγμένοι δίπλα σε άλλες 30 ψυχές..Είναι αυτή η εξουσία της ζωής,της άναρχης τυχαιότητας(sic) του τιποτα και του μηδενισμού.Είναι αυτή η ανίκητη εξουσία της αιωνιότητας που ακριβώς επειδή δεν ξέρεις από ποιον ασκείται δεν μπορείς να την πολεμήσεις...Είναι η εξουσία του σύμπαντος.Ίσως γι αυτό τελικά η πλειονότητα των ανθρώπων να είναι βαθύτατα εξουσιαστές : στο σχολείο,στην οικογένεια,στην δουλειά,παντού.Δεν λέω προφανώς ότι με το να δεχθούμε ότι το σύμπαν ασκεί μια απροσδιόριστη εξουσία,πρέπει να παραιτηθούμε από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και μια καλύτερη κοινωνία ανθρώπων.Προφανώς όχι.Απλά θέλω να τονίσω την τυχαιότητα και το χάος που τόσο άτακτα διέπουν την “μοίρα” μας(το βάζω σε εισαγωγικά γιατί θεωρώ το πεπρωμένο και την μοίρα έννοιες γελοίες).Θέλω να καταλήξω στο ότι προφανώς δεν ευθύνεται ένας άνθρωπος που γεννήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου στη Νιγηρία,ούτε κάποιος που έχασε το πόδι του από μια νάρκη που είχε ξεχαστεί σε ένα χωράφι εδώ και δεκαετίες.Αυτό μπορούμε να το σκεφτούμε και σε μεγαλύτερη κλίμακα αλλά δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή.

Αυτά προς το παρόν.Σας χαιρετώ από μια γωνιά του κόσμου_


υγ :

"Αλλ'ακατανόητα δεν ακούει κανείς.

Η δημιουργία του μηδενός
Προυποθέτει αυτό:
Ουράνεια μαγεία κι ένα
Παιδί ν'ανεβαίνει μια σκάλα

Που οδηγεί στο σεληνόφως

Το απόλυτο είναι εδώ κι εκει,που
Η φύση δραματικά ορίζει

Το μηδέν,όμως κατανοείται με
Κύκλους τετράγωνους και τρίγωνα
Σημειακά

Οι εικόνες συνυπάρχουν με αριθμούς
Κι οι αριθμοί με τον άνθρωπο.
Γι'αυτό
τυλίγομαι το αρχαίο ρούχο,
μακρυά στο σώμα και μακρυά στο χώμα που πατώ
πήγα να βρω ποιος είμαι

Τις μικρές ευτυχίες και
τ'αδόκητα συναπαντήματα θησαύρισα και να με:
βυθισμένος σε μια ουτοπία που ακροβατεί
ανάμεσα στο μηδέν και το ένα. "